[Test Zdany] Kuny Daj czadu

Historia:
Alan, pomimo wszelkich starań swojej rodzinki, nigdy nie chciał zostać złodziejem, jak każdy męski członek rodziny. Tak naprawdę, miał on ten fach już w swojej krwi, ale nie godził się z narzuconym mu, przez rodzinę, stylu bycia i przyszłości w tym mrocznym świecie. Widział mu się bowiem piękny świat, pełne barwy i zwycięstwa, więc oczywistym jest to, że nie poprze rodziców, gdy chce zostać się trenerem. Poza tym, te ciągłe treningi ze swoim ojcem... czyli skoki przez mury, uniki lecących ostrzy i uderzeń, pościgi z psami... i ucieczki. Nic dziwnego więc, że Alan miał dość i rzucił to wszystko. Powiedział, że chce być trenerem i w wieku 16 lat poszedł po swojego pierwszego pokemona do profesora Ouk'a. Pomimo spóźnienia, otrzymał wtedy Bulbasaur'a, który miał zostać jego kompanem w ciężkich czasach. Tak się stało. Zielony "żółw" przez 3 lata wytrzymywał treningi z swoim trenerem. A rodzice... trenowali z nim po kryjomu i tak oto pokemon stał się równierz rodzinnym złodziejem Iif. Dlatego też, w wieku 19 lat, gdy Alan dowiedział się o tym, powiedział rodzicom, że to koniec, a on idzie w świat. Najdziwniejsze w tym było to, że jego rodziciele... zgodzili się i nawet wspierali go w jego poczynaniach, dodatkowo... dalej to robią, wysyłając mu co jakiś czas kartki z pozdroweniami. Dlatego... Alan nie jest sam i wie, że jego cel jest jasny. Zdobyć mistrzostwo.
Cel: Wygrana ligi Kanto
Pokemon: Bulbasaur
Ciekawe co wymyślisz

Był piękny, wiosenny poranek. Słońce powoli wynurzało się znad dalekich gór. Niewielkie, białe chmurki płynęły powoli po niebie. Zapowiadał się naprawdę spokojny, leniwy dzień. Zaprawdę, nie chciało się wstawać z mięciutkiej trawki. Mimo, że wiaterek był delikatny, to chyba on najmocniej przyciskał Alana do ziemi. Jednak była pewna potężniejsza siła która kazała mu wstać. Ta siła objawiała się co chwila niekontrolowanym odgłosem. Głośne burczenie nie było jednak potrzebne by stwierdzić pewien fakt. Chłopak był głodny. Cóż poradzisz, taki jest organizm ludzki. Trzeba jeść by przetrwać. Problem w tym, że w plecaku skończyły się już zapasy, a najbliższe miasto było około pół godziny drogi stąd. Pytanie tylko czy był jakikolwiek wybór? Otóż tak. Alan nie był jedyną osobą leżącą na polanie. Kawałek dalej na ziemi leżała jakaś dziewczyna. Najpewniej spała. A obok niej leżał plecak... Otwarty plecak. Wybór był prosty. Pół godziny marszu albo zręczne podwędzenie czegoś z plecaka. No, ewentualnie można było poszukać w okolicy czegoś innego, ale w zasięgu wzroku nie było żadnych owocowych drzew ani jagododajnych krzaków.

Przyzwałem bulbę.
- Masz na tyle odwagi? - spytałem stworka.
- Spójrz na ten plecak podkradnij się do niego, jesteś mały, więc cię nie zauważy Ja w tym czasie zrobię troche szumu i zwrócę jej uwagę na siebie. Ty w tym czasie zabierzesz jej plecak schowasz go.

Bulba kiwnął głową. Wydawało się, że wszystko pójdzie zgodnie z planem. Mały stworek cicho podkradał się do plecaka, a chłopak tymczasem miał odwrócić uwagę dziewczyny. Jednak... Ona spała. Spała tak twardo, jak twardo można spać. A przynajmniej tak się wydawało. Na jej twarzy leżał charakterystyczny czerwony kapelusz z wyszytą literką A, więc nie sposób było stwierdzić czy ma zamknięte oczy. Ale z pewnością dało się powiedzieć jedno. Dziewczyna nie zareagowała. Pokemon z łatwością podprowadził jej plecak. I to by było na tyle. Po chwili Alan był za daleko żeby dziewczyna go zauważyła a co dopiero złapała.
Zdobycze. Tak, w ręce chłopaka wpadło dużo nowych przedmiotów. Po pierwsze, w tym momencie najważniejsze - kanapki. Były 4. Było też pudełko z karmą dla pokemonów. Butelka wody... I pokeball. Pokeball z pokemonem w środku. Oraz 3 puste ballki. Do tego pokedex... I 1300$. Całkiem niezły łup. Dodatkowo chłopak znalazł coś dziwnego. Błękitny, niewielki kamyk w kształcie przypominającym płatek róży. Alan, który nigdy wcześniej podobnego nie widział nie mógł stwierdzić, ile jest on warty. Ale im dłużej przyglądał się kamykowi, tym większe odnosił wrażenie, że trzyma w ręku coś cennego. Coś bardzo cennego. Jedyna rada to znaleźć kogoś, kto mógłby oszacować wartość tajemniczego przedmiotu.

Schowałem wszystko , a kamyk wrzuciłem do kieszeni.
- Trzymaj, za dobrze wykonaną robotę - podałem Bulbie porcję jedzenia i sam zabrałem się za jedzenie kanapki. Ciekawe co oznaczała ta literka A na kapeluszu dziewczyny.
Po udanej uczcie ruszyłem dalej. Może po drodze spotkam jakiegoś pokemona? Tego skradzionego postanowiłem wypuścić w późniejszym czasie. Zawsze mógł zacząć się drzeć.

Bulba ucieszył się z jedzonka. W końcu pokemon też musiał już zgłodnieć. Wyglądało też na to, że jedzenie mu posmakowało. Kanapki również nie były niczego sobie. Ktoś postarał się, robiąc je. Tak czy siak po zjedzeniu przyszedł czas na ruszenie dalej.
Jak na złość nie spotkałeś żadnego pokemona. Znaczy owszem, jakieś widziałeś, ale one zwyczajnie uciekały gdy tylko zobaczyły, że ktoś się zbliża. Minęło trochę czasu gdy w oddali ujrzałeś jakieś miasto. Nie było ogromne, ale nie należało też do najmniejszych. Ot, takie zwyczajne miasteczko. Mijałeś w pewnej odległości różne osoby ćwiczące ze swoimi pokemonami, a nawet dwie toczące pojedynek. Gdzieniegdzie ktoś gonił jakiegoś Butterfree'a, walczył z dzikim Pidgeyem, lub zwyczajnie wylegiwał się na trawie korzystając ze wspaniałej pogody. W sumie można byłoby pochodzić po okolicy i poszukać jakiś dzikich pokemonów. Można by też potrenować z bulbazaurem...  Albo zwyczajnie udać się do miasta. W końcu w twojej kieszeni spoczywał kamień, który wydawał się być całkiem drogocenny. Aż dziw, że dziewczyna nie upilnowała swojego plecaka. Prawdopodobnie mało wiedziała o życiu i była pewna, że nikt jej nie okradnie. Cóż. Życie jest brutalne.

Po krutkiej wendrufce postanowiłem udać się na dalsze zakontki lasu. Upewnirzy się, że nie ma nikogo w poblirzu sprawdziłem zawartoźć skradzionego pokeballa. Miałem nadzieje, że ztworek w nim nie bendzie pamientać sfojego eks trenera, a morze uwieży w historie, że znalazłem go na trawie.

Drobna uwaga. Postaraj się zwracać uwagę na błędy ortograficzne. Jeśli masz z tym problem, używaj przeglądarek internetowych typu google chrome, bądź wklejaj tekst do Microsoft Office Worda, który automatycznie sprawdza ci błędy. Zapamiętaj:
krótkiej, wendrówce, zakątki, Upewniwszy się, w pobliżu, zawartość, stworek, będzie, pamiętać, swojego może, uwierzy. Staraj się też pisać dłuższe posty, o ile to możliwe. To znacznie uprzyjemni rozgrywkę. Jeśli ty piszesz mało ja też zapewne będę pisać niewiele. Nie mogę stworzyć czegoś z niczego.

Z ballka wyskoczyła mała Poochyena. Rozejrzała się zdezorientowana, a gdy ujrzała ciebie błyskawicznie odskoczyła w tył i zaczęła groźnie warczeć. Nie uwierzyła zapewne w tanią historyjkę o znalezieniu jej na trawie. Wyglądała na taką, która miałaby się zaraz na ciebie rzucić. Nie była z pewnością zadowolona ze straty swojego poprzedniego trenera. Widocznie był przywiązany do dziewczyny którą okradłeś. Cóż. Tak czy siak znalazłeś się w nieprzyjemnej sytuacji. Każdy gwałtowny ruch mógłby spowodować atak kreaturki.