Kempa

Kod:

Imię:Jarek
Nazwisko:Kempa
Wiek:15
Płeć:Mężczyzna
Starter:Charmander(brak imienia, samiczka)
Region:Kanto
Miejsce początku:Pallet Town
Cel:Złapanie konkretnego pokemona - Darkrai, oraz odnalezienie człowieka, który wysłał mnie do Sinnoh.
Historia:Od zawsze byłem moim pragnieniem było rozpocząć swoją podróż pokemon w wieku 10 lat. Niestety moje losy potoczyły się inaczej. W dzień 10 urodzin poszedłem tak jak każdy inny dzieciak do Pr. Oak'a i wybrałem mojego pierwszego pokemona. Był nim Charmander, pokemon którego wybierało większość młodych trenerów. Byłem tak podekscytowany że wyszedłem od Oak'a bez zabrania Pokedex'a. Kiedy sobie przypomniałem i zacząłem wracać do profesora, zaczepił mnie pewien mężczyzna. Zaczęło się od rozmowy od celu mojej podróży, a zakończyło na ogłuszeniu i wywiezieniu do innego regionu - Sinnoh. Obudziłem się w samym środku lasu i spostrzegłem że nie mam przy sobie mojego startera - Charmandera. Po chwili jednak przypomniałem sobie, że zostawiłem go w domu jak wracałem do Pr. Oak'a. Tak więc tułałem się po regionie Sinnoh przez ok. 4-5 lat szukając drogi do domu. Największym problemem było to, że skoro mnie nikt nie znał to nie chciał mi pomóc. Żyłem więc z tego co sam znalazłem. Pewnej nocy, kiedy spałem Pokemon zwany Darkrai podszedł do mnie. Dzięki swoim zdolnościom widzenia snów zobaczył, że próbuje wrócić do domu i mi w tym pomógł. Użył swoich innych zdolności by przenieść mnie w pobliże Palett Town. Zanim zdążyłem mu podziękować zniknął. Wróciłem więc do domu. Gdy tylko wszedłem dostałem opieprz od matki, która myślała, że po prostu wyszedłem na moją podróż bez słowa i nie pisałem do niej. Nie wydało jej się dziwne to, że nie wziąłem mojego startera. Po długich tłumaczeniach i odpowiednim przygotowaniu wyruszyłem w podróż mając dwa cele: złapać tajemniczego pokemona Darkrai i dowiedzieć się kim był człowiek który wywiózł oraz do jakiej organizacji kryminalnej należał.
Tryb gry:realistyczny
Prośby:chciałbym, jeżeli Ci to nie przeszkadza, mieć tylko trzy pokemony(oprócz startera pozostałe dwa możesz sobie wybrać dowolnie)
Towarzysz:brak
Dodatkowe:brak(mnie wszystko jedno)
Czemu ja:a czemu nie?

Dochodziło już południe, a gorące promienie słońca tylko utrudniały oddychanie. W taką pogodę ludzie najchętniej siedzą w domach z klimatyzacją, bądź chodzą nad jezioro. Oczywiście nie tyczyło się to ambitnych trenerów. A ty byłeś jednym z nich. Ci, których cele były ograniczone do "wyrywania lasek" nie mieli wystarczająco dużo motywacji by wyruszyć w podróż, nie będąc pewnym czy będzie się miało co jeść. Oczywiście, dostałeś skromny datek od matki, miałeś trochę jedzenia które powinno starczyć na dotarcie do najbliższego miasta. Jednak co potem? Co jeśli zgubisz się w lesie? To była niewiadoma związana z przygodą. To był ten dreszczyk emocji. Tak czy siak należało już ruszyć. I tak byłeś opóźniony o jakieś 5 lat. Gdyby nie przykra przygoda z nieznajomym, teraz pewnie byłbyś w połowie drogi do kolejnego regionu. A może nie? Kto wie, czy dałbyś radę. Teraz jednak więcej wiedziałeś o sztuce przetrwania.
Słońce coraz mocnej przygrzewało. Na niebie nie było ani jednej chmurki, sugerującej, że słońce mogłoby się schować, i choć na chwilę pozwolić odetchnąć. Nie było też nawet minimalnego wiatru. Liście na drzewach nie poruszały się, wisiały całkowicie nieruchomo. Na zewnątrz nie było nikogo, miasto więc ogarniała błoga cisza. Wystarczyło dobrze się przysłuchać, by usłyszeć lekko zagłuszone rozmowy z pobliskich domów. Dało się wyłapać pojedyncze słowa typu "obiad" lub "sklepu". Ktoś ciekawski mógłby przytknąć ucho do ściany jednego z domów i uważnie wsłuchać się w głosy sąsiadów. Jednak nawet ci najciekawsi nie odważyli się wyjść w taki gorąc z domu.
"Czas ruszać" - powiedział cichy głosik w twojej głowie.

-Dobry dzień na rozpoczęcie podróży - pomyślałem. Spędził w końcu pięć lat żyjąc pod gołym niebem, żadna pogoda nie wydawała mu się więc zła.
Wyruszając w drogę postanowił wypuścić Charmander z pokeball'a. Nie widział jej w końcu pięć lat, a ich znajomość była bardzo krótka, więć chciał ją trochę lepiej poznać.
-Chodź Charmander, musimy trochę porozmawiać - próbował rozpocząć rozmowę.
Nie wiedział czy Charmander podziela jego entuzjazm w sprawie tej rozmowy.

Stworek wyskoczył z kuleczki. Spojrzała na ciebie przekrzywiając łepek i słuchając uważnie twoich słów. Pokiwała główką na znak że zrozumiała. Jej łapki powędrowały do brzuszka, otworzyła buzię i wydobyła "charr". Była to wyraźna sugestia, że zgłodniała. No cóż, nic nie jadła od kilku lat, nic dziwnego, że była głodna.

- Ok, czyli musimy najpierw coś zjeść - powiedział zaglądając do plecaka, jednakże tam nie znajdowało się nic do jedzenia. - No oczywiście jak zwykle matka musiała o czymś zapomnieć.
Rozglądnął się więc w poszukiwaniu czegoś do jedzenia.
- Tak w ogóle to co ty lubisz jeść? - zapytał Charmander w trakcie poszukiwania. Jego słowa brzmiały tak, jakby oczekiwał odpowiedzi ustnej od stworka.

Stworek podleciał do jakiś krzaków i zawołał. Oczywiście, jej krzyk to było głośne "Charr". Pokazała ci łapką krzaczek. Kiedy tam podszedłeś, zobaczyłeś... Jagody. To zdecydowanie najlepsze pożywienie, które mogłeś tu znaleźć. Twój pokemon powoli zrywała jagódki z krzaczków i szybko je zjadała. Tobie również zaburczało w brzuchu. Cóż, ty też sporo czasu nie jadłeś.

Podszedł do krzaków w których buszowała Charmander. Zaczął jeść z krzaka, w końcu jemu to wszystko jedno. Jednakże dla piętnastoletniego człowieka same jagódki to trochę mało. Nie pokazywał jednak swojego głodu, gdyż się przyzwyczaił do gorszych sytuacji.
- Najadłaś się już? - zapytał po pewnym czasie. - Jeżeli tak to chciałbym sprawdzić jakie ty tak w ogóle posiadasz ataki. Ciężko by było gdyby nie znając twoich ataków nagle zaatakował nas jakiś dziki pokemon.

Po chwili zaspokoiłeś pierwszy głód. Dla ciebie było to mało, ale dla malutkiego stworka to był całkiem porządny posiłek. Jednak przydałaby się pokekarma.
Charmander kiwnęła głową, gdy tylko usłyszała twoje pytanie, ale nie wiedziała co mogła dalej zrobić. W końcu była pokemonem. Nie mogłeś od niej wymagać wypowiedzenia nazw ataków.

- Jeżeli dobrze pamiętam, to Pokedex posiada funkcję pokazywania ataków pokemona.
Wyciągnął więc czerwone pudełeczko, włączył je i skierował na Charmander wywołując komendę "ataki". Nie oczekiwał żadnych super mocnych ataków, jednak miał nadzieje że zna więcej niż tylko podstawowy Scratch lub Growl.
Po poznaniu ataków stworka starał się znaleźć jakiś cel do przetestowania ataków swojego pokemona.

Informacje pokazały, że twój pokemon zna dwa ataki. Były to właśnie Scratch i Growl. Prócz tego widocznie nie znał nic. Prawdopodobnie musiałeś nauczyć go innych ataków.
W pobliżu ujrzałeś sporej wielkości drzewo, na którym mogłeś przetestować swojego pokemona. Ten już spoglądał na ciebie z widoczną ciekawością, prawdopodobnie zastanawiając się, co każesz mu zrobić.

Jarek bardzo się zasmucił poznając ataki jego poka, jednak pomyślał że każdy musi zaczynać z takim atakami.  Schował Pokedex'a do plecaka, wskazał na drzewo ręką i powiedział do Charmander:
- Spróbuj użyć Scratch'a  na tym drzewie.
On sam nie wiedział czego można oczekiwać od stworka, który był zamknięty w Pokeball'u od pięciu lat, więc miał dwie teorie: albo Pokemon zaatakuje używając pełnej mocy, albo wcale nie będzie umiał wyprowadzić ataku i trzeba go będzie uczyć od początku jak się tego ataku używało.

Charmander podbiegł do drzewa, wyskoczył, zamachnął się i pojechał pazurami po pniu drzewa wykonując polecenie które mu dałeś. Atak nie był jakiś super mocny, jednak był wystarczająco silny jak na słabego pokemona. Tak czy siak bez problemu mogłeś walczyć z pomocą tego ataku. Charmander spojrzał na ciebie pytająco, gdy tylko opadł na ziemię.

W trakcie wykonywania ataku przez Charmander Jarek przyglądał się uważnie. Z początku na jego twarzy pojawiło się zdziwienie (co mogło spowodować pytający charakter spojrzenia stworka) spowodowane siłą ataku (jako że oczekiwał najgorszego) jednak po chwili jego mina zmieniła się na radosną.
- Wspaniale Charmander, teraz będziemy mogli się jakoś bronić - powiedział. Wyciągnął także ponownie Pokedex by sprawdzić pozostałe informacje o swoim pokemonie.
Po uzyskaniu informacji spojrzał na niebo próbując określić godzinę. Jeżeli była to godzina późna postanowił pozostać pod drzewem na nocleg. Jeśli jednak pora była jeszcze wczesna, postanowił ruszyć dalej w kierunku najbliższego miasta, starając się spotkać jakieś dzikie pokemony do potrenowania swojego.

Karte postaci napisze jak dostanę resztę informacji o Charmander. Tak poza tym Kuna, Charmander to kobieta, proszę nie popełniaj takich błędów jaki popełniłeś w swoim poście.