Gra Suisen Młoda i zagubiona

by Bilauta Nie 8 Wrz 2013 - 18:15

Dane początkowe:

Leżałaś sobie nad brzegiem morza. Dzień był spokojny, a chmury leniwie przesuwały się po niebie. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to uczucie. Tak to właśnie głód, który wykręcał twoje wnętrzności. Doszłaś do wniosku, że to pora buchnąć coś do jedzenia. Ruszyłaś w kierunku targu. Tam jest taki tłum, że zawsze łatwo coś zwędzić.
Wokoło ciebie tłoczyło się chyba z pół miasta. Byłaś dla nich niewidoczna. Nikt nie zwracał na ciebie uwagi. Wokoło słychać było tylko głośne nawoływania "Kartofle! Najlepsze Kartofle!" albo "Świeże mięso! Kupujcie świeże mięso!". Rozejrzałaś się wkoło. Zobaczyłaś stoisko z rybami, warzywami, mięsem, a nawet z klejnotami. Tak, to ostatnie stoisko pozwoliłoby ci przeżyć w dostatku przez jakiś czas, ale wiedziałaś, że będzie ono dobrze pilnowane. Odeszłaś na bok by przemyśleć strategię. Kątem oka zobaczyłaś coś co wydało się łaską z nieba. Pod drzewem na ławce spał sobie pewien mężczyzna w garniturze. Miał przy sobie aktówkę, a na palcu złoty sygnet. Koło niego leżała ogromna kanapka. To było dla ciebie jak wyzwanie.

by Suisen Nie 8 Wrz 2013 - 19:40

W trakcie spaceru po parku młoda dziewczyna zauważyła wiele okazji by jej umiejętności złodziejskie mogły się przydać, by razem ze swoim towarzyszem Abrą nie zginąć z głodu. Idąc tak szybkim ruchem wzięła sobie jabłko i zaczęła je jeść, by pooglądać zdobycze. Co za idiota zasypia na zatłoczonej ulicy w garniturze? Ludzie naprawdę są ograniczeni umysłowo... Chyba, że to pułapka tych debili, psów... Nie dam się tak łatwo, jeżeli to pułapka. Sięgnęła do kieszeni i wyjęła z niej swojego przyjaciela. Wypuściła stworka i powiedziała do niego szeptem. Mówiła głosem poważnym. -Widzisz tego debila? Czas na to abyśmy zjedli sobie kanapkę w sosie z obrabowanego krawaciarza.- delikatnie uśmiechnęła się do stworka i odgarnęła włosy z twarzy. -Ustaw się tam i w razie czego przygotuj się do teleportu. Jak coś to się wyrwę i ucieknę do Ciebie. Abra pamiętaj, że liczę na Ciebie.-położyła rękę na jego głowie i zwinnie przedzierając się przez tłum starała się dotrzeć do faceta niezauważona. Na początku zwinnym ruchem wzięła kanapkę, a następnie starała się zręcznie wziąć aktówkę. To było wszystko co chciała od niego uzyskać. Złoty sygnet ją w ogóle nie interesował, z dwóch powodów. Pierwszym powodem było to, że łatwo obudzić ofiarę jak zsuwa się jej coś z palca, a po drugie nie interesowały ją takie dobra materialne. Na razie wystarczyło jej to co miała, a jej głównym celem było jedzenie. Gdy zabrała wszystko biegiem ruszyła do Abry, by udać się w bezpieczne miejsce. Jeżeli to pułapka to według jej ten plan powinien i tak poskutkować. Przez całą akcję nie czuła strachu, ani zbytniego podniecenia. To była codzienność, smutna i ponura codzienność.

by Bilauta Nie 8 Wrz 2013 - 20:01

Kradzież kanapki była dziecinnie prosta, ale skok na aktówkę to był już wyczyn. Twoje zwinne ręce delikatnie chwyciły zdobycz, lecz w tym momencie coś poszło nie tak. Plasterek pomidora z kanapki, którą trzymałaś w jednej z rąk spadł na świeżo wypastowanego buta krawaciaża. Serce mało nie wyskoczyło ci z piersi. Spojrzałaś na faceta gotując się do ucieczki, ale nic się nie stało. Ośmielona chwyciłaś aktówkę i już miałaś się zerwać do biegu, gdy coś cię sparaliżowało. Poczułaś chłód jaki towarzyszy pokemonom duchom. Tak to był Gengar.
Jego wielkie oczy wpatrywały się w ciebie jak na coś co można przestraszyć na śmierć i zjeść.
- Nie ładnie młoda panno - odezwał się głos za twoimi plecami. Poczułaś jak miękną ci kolana. Modliłaś, się by Abra wydostał cię z tej opresji. Niestety, gdy tylko spróbował został sparaliżowany.
- Chyba powinienem narobić trochę hałasu i wezwać policję - na jego twarzy pojawił się złowieszczy uśmiech. Mężczyzna wstał i wyprostował się. W tedy zobaczyłaś coś co przykuło twoją uwagę. Tak niewielka czerwona literka R zdobiła prawą kieszeń garnituru.
- Szkoda by było, aby taka zdolna złodziejka trafiła za kratki - chwycił twój podbródek i podniósł go tak, że spojrzałaś prosto w jego oczy.
- Prawda? - dodał z irytującą cię miną.

by Suisen Nie 8 Wrz 2013 - 20:30

Dziewczyna pierwszy raz przestraszyła się, gdy przez swoją nieuwagę mogła mieć nie udany skok na łatwą zdobycz. Przez głupi nieprofesjonalizm coś mogło pójść nie tak. To bardzo zdenerwowało ją od środka, ale i ucieszyło. W końcu przez takie sytuacje zdobywa się doświadczenie.
Pewnie chwytając aktówkę, była już pewna, że się udało. To było aż za proste i wtedy to nastąpiło. Nagle nie mogła się poruszyć, ani o milimetr. Serce zaczęło jej szybciej bić i poczuła, że pot spłynął jej pod pachą. Ten dreszczyk emocji nagle ją podniecił. Dziwnie zamiast ogromnego strachu, nagle na jej twarzy pojawił się uśmiech. To było coś, co ją zaskoczyło. To właśnie było to co lubiła. Dreszczyk emocji i z łatwej akcji nagle jest w strasznych kłopotach.
Pokemon duch... Oczywiście, że go nie widziałam! Kolejna cenna lekcja. Dziewczyna, nie była z tych co przestraszą się i okażą słabość. Ona patrzyła się swoimi zielonymi ślepiami prosto w oczy tego stworka. Nie wiedziała co to za pokemon. Abra pomóż mi! Pomyślała, ale chwilę po tym ogarnęła, że pokemon pewnie też nie może się poruszyć. Mimo, że umysł nie okazywał strachu to jednak poczuła, że jej ciało reagowało. Chociaż ona sama nie chciała się przyznać przed sobą, to bała się tej sytuacji. Nie chciała trafić do więzienia. Już wystarczy, że żyła w jednym więzieniu przez 18lat... Bidul, nienawidziła tego miejsca.
Postanowiła, że zacznie z nim rozmowę, ale gdy chciała coś powiedzieć, to na początku nie mogła wydobyć z siebie dźwięku. Co Ty robisz Shizuku?! Pojednało Cię?! Popatrzyła w jego oczy i powiedziała.
-Co członek Teamu Rocket miałby z tego, że wyda biedną dziewczynę na policję. To chyba głupie nieprawdaż? W końcu oboje nie przepadamy za policją. Powiedz o co Ci chodzi, a nie owijasz w bawełnę. Nie jestem głupia!-Starała się zachować dumnie i nie okazać tego, że się boi. Musiała pokazać, że jest silna, bo tylko silni ludzie rządzą tym światem. Ona musiała stać się kimś takim...
-A jeśli już masz to robić, to wypuść mojego pokemona.-wiedziała, że ją nie posłucha. Jakby tylko wypuścił Abrę, to miałaby drogę wolną. Jeden teleport i jej nie ma. Jednak nie mogła siedzieć bezczynnie. Musiała próbować i musiała walczyć. Przez całe życie zmagała się z przeciwnościami losu, więc dlaczego teraz miała odpuścić? Ona nigdy nie odpuszcza!

by Bilauta Nie 8 Wrz 2013 - 21:30

Mężczyzna spojrzał na ciebie lekko podekscytowany
- Widzę, że mamy tu spryciarza - zaśmiał się złowieszczo - Jeśli masz zamiar bawić się w złodzieja to lepiej się bardziej postaraj. Takich jak ty moi ludzie jedzą na śniadanie.
Mężczyzna odwrócił się do ciebie plecami, a ty poczułaś, że paraliż powoli mija. Miałaś teraz swoją szansę na ucieczkę. On być może nie wie, że możesz się już ruszać.
- Aha nim znikniesz - Mężczyzna podrzucił z gracją w twoją stronę dziwną monetę. W ostatniej chwili chwyciłaś ją w rękę i przyjrzałaś się jej. Była to mała złota moneta przypominająca zwykły pieniądz, ale coś jednak wyróżniało ją z tłumu. Zamiast reszki zobaczyłaś przepięknie wytłoczoną literę R.
- Jeśli masz na tyle odwagi zbierz 10 takich monet pokonując kandydatów na członków zespołu - jego głos nieco się ściszył, lecz ciągle był melodyjny i donośny - Ta jak ich poznasz to już nie moja głowa.
Spojrzałaś w kierunku przybysza, ale on jakby rozpłynął się w powietrzu, zostawiając swoją aktówkę.

by Suisen Pon 9 Wrz 2013 - 12:22

Dziewczyna nie odrywała od niego wzroku. Nie mogła tak po prostu okazać słabości. Wiedziała przecież, że ludzie jak wychwycą jakąś słabość to od razu to wykorzystują. Przez te lata, kiedy mieszkała w bidulu, nauczyła się jak żyć.
Nagle poczuła, że dziwny paraliż minął. Prawie upadła na kolana, z tego szoku, lecz zebrała wszystkie siły i tylko lekko się zachwiała. Uśmiechnęła się, gdyż od razu stwierdziła, że facet nie chce jej pogrążyć tylko wykorzystać do jakiegoś celu. Inaczej by jej nie uwalniał. Nagle coś zaczęło lecieć w jej stronę... Bez problemu udało jej się złapać i obejrzeć. To była dziwna moneta. Shizuku od razu ją schowała do kieszeni i wsłuchała się w ostatnie słowa kolesia. Po chwili zniknął...
Snow ruszyła w stronę Abry po całym tym zamieszaniu. Uśmiechnęła się do niego i powiedziała:
-Abra, nie dość, że mamy wyżerkę, to jeszcze mamy zapewnioną zabawę na długie dni.-uśmiechnęła się do niego i spoglądnęła na aktówkę. Na razie jej nie otwierała.-Abra zabierz nas na jakąś polankę za miasto. Musimy odpocząć.-poczekała, aż pokemon ich przeteleportuje.
Gdy dotarli na miejsce usiadła na trawie i przełamała kanapkę na 2 części. -Jedz. Nic innego nie będzie do jedzenia.-powiedziała do pokemona i podała mu kanapkę, a następnie wyciągnęła monetę i podrzuciła ją lekkim pstryknięciem palców. -Musimy zebrać ich 10. Najlepiej jak pokonamy kogoś kto ma już takich 9.-zaśmiała się lekko, gdyż spotkać taką osobę to chyba się nawet nie da. Jak ja ich znajdę? Ciągle dziewczyna zadawała sobie te pytanie w myślach.
-Abra! Musimy Cię nauczyć jakiegoś ruchu ofensywnego. Jedyne co na razie potrafisz to teleportacja. Bez tego nie będziemy mogli zapolować na pokemony. A no tak jeszcze przydałoby się znaleźć i pożyczyć jakieś pokeballe...-dziewczyna lubiła mówić do swojego pokemona. Zawsze wydawało jej się, że ją rozumie i słucha. Potrzebowała tego, gdyż nigdy nie miała przyjaciela. Gdy zaczęła jeść pół kanapki zerknęła na aktówkę. Czas ją otworzyć. Tak też zrobiła i zaczęła oglądać co jest w środku.

by Bilauta Pon 9 Wrz 2013 - 18:09

Abra ucieszył się na wzmiankę o nowym treningu. Może nie dało się tego wyczytać z jego jakże opanowanego pyszczka, ale wiedziałaś, że sprawiłaś mu sporą radość.
Dokładnie przyjrzałaś się aktówce. Była porządnie zrobiona i co gorsza zabezpieczona dość mocnym zamkiem. Jej zawartość była dla Ciebie sporą zagadką, co dodatkowo motywowało cię do włamania. Właściwie spędziłaś dobre trzy godziny na rozpracowanie zamka. Sprawa wyglądała prosto. Jest zamek, jest i klucz, ale gdzie go znaleźć? Może wystarczyłoby trochę druta i szczypta szczęścia?
Tak też zrobiłaś. Wróciłaś do miasta i zwędziłaś z jakiegoś stoiska kawałek żelastwa. Po wsadzeniu go w zamek kolejną godzinę bawiłaś się przekręcając i grzebiąc w jego wnętrzu. Powoli zaczęło zmierzchać, a ty traciłaś już nadzieję, gdy usłyszałaś słabe szczęknięcie. Udało się i zawartość należała do ciebie.
Tylko co to ma być? Czarna rękawica bez palców z czerwoną literą R? Tylko tyle? Dokładnie przeszukałaś wszystkie zakamarki aktówki. Znalazłaś w jej wnętrzu tylko jednego małego czarnego balla z R na górnej stronie. Prawdopodobnie miał lokatora. Chyba to standardowa wyprawka na start.

by Suisen Pon 9 Wrz 2013 - 18:58

Dziewczyna pracowała i pracowała. Zaczęło powoli się ściemniać, a ona nie dawała za wygraną. Zawsze dążyła do celu i tym razem ciągnęła to przez długie godziny. Aż wreszcie usłyszała ten upragniony dźwięk, który symbolizuje przekręcenie zamka! Na jakże strudzonej i zmordowanej twarzy Shizu wreszcie pojawił się uśmiech. W chwili euforii zawołała do przyjaciela:
-Abra spójrz! Udało mi się!-cieszyła się jak dziecko, którym od lat już nie była. Chwilę później już w rękach miała swoje zdobycze. Rękawiczka i poke ball. Wzięła do ręki kulkę i oglądnęła ją dookoła. Czas było zobaczyć co jest w środku. Już nie mogła się doczekać, ale musiała zachować powagę. Wzięła i powiększyła kulkę, po czym rzuciła w powietrze nie oczekując niczego specjalnego. -Ciekawe co to będzie Abra!-powiedziała z wielkim entuzjazmem, gdy biały promień formował pokemona...

by Bilauta Wto 10 Wrz 2013 - 19:27

Biały promień wystrzelił jak z procy formując widowiskowe zygzaki, gdy w końcu trafił w trawę. Światło powoli zmieniło barwę na ciemny fiolet i twoim oczom zaczął ukazywać się podłużny kształt. Tak to był niewielki Ekans. Pokemon podniósł głowę i spojrzał na ciebie groźnie. Jego wzrok miał w sobie coś co sprawiło, że twoje ciało zadrżało. Dokładnie to samo stało się z Abrą. Nie byłaś pewna tego co poczułaś, ale wszystko wskazywało na to, że pokemon wywoływał strach na wrogach.
Wzrok pokemona nie uległ zmianie. Wiedziałaś, że nie jest zachwycony z nowego właściciela. W tej właśnie chwili dostrzegłaś na jego szyi (jeśli można w jego ciele odróżnić szyje od tułowia) wypalony jakimś żelastwem symbol R. To musiało go boleć i być może dlatego nie przepada za ludźmi.
Ostatnie promienie słońca zaczęły znikać nad horyzontem. To chyba czas, żeby poszukać jakiegoś schronienia. Wkoło było pełno drzew i kamieni, ale chyba niezbyt bezpiecznym pomysłem byłoby spać pod gołym niebem. Przecież w okolicy może czaić się złodziej, albo morderca, a co gorsza członek zespołu R. Utrata jedynej monety nie byłaby dobrym początkiem.

by Suisen Wto 10 Wrz 2013 - 21:12

Dziewczyna spoglądała na formującego się pokemona. W jej oczach można było dostrzec zaciekawienie i pewnego rodzaju ekscytację. Nagle pojawiło się coś, co ją zaskoczyło. Pokemon wąż. Oczekiwała nieoczekiwanego, ale to naprawdę było nieoczekiwane i to szczególnie po tym co ujrzała na szyi pokemona. Wypalona litera R była czymś co doprowadziło ją do złości, lecz tego nie okazywała. Nienawidziła jak ktoś znęca się nad pokemonami, gdyż to ludzie są winni wszystkiemu. To była jedna z wielu spraw, które Shizuku chciałaby zmienić w tym świecie. Zawsze miała ogromny szacunek do Pokemonów. Dużo większy niż dla ludzi. W końcu ludźmi gardziła i najchętniej by ich wszystkich pozabijała, ale to już inne marzenie, które nigdy się nie ziści.
Popatrzyła na pokemona wzrokiem, który pokazywał, że się go nie lęka. Jej wzrok równie dobrze mógł przerazić tak samo jak Ekansa. Nie lubiła przegranych pojedynków na spojrzenia. Ona przeżyła na pewno więcej okrucieństw niż ten stworek, więc jej wzrok także mógł przerazić.
-Witaj Ekans. Od razu mówię, że masz drogę wolną. Możesz odejść jeżeli chcesz albo zostać. Do niczego Cię nie zmuszam, więc podejmij decyzję. Wiem, że mnie rozumiesz i uszanuję Twoją decyzję. Jak Tylko odejdziesz rozwalę tego pokeballa. Więc wybieraj. Tylko szybko bo musimy szukać miejsca na nocleg.-Shizuku nie lubiła się zgrywać i zmuszać innych do czegoś. Dlatego przedstawiła sprawę jasno jak słońce. Zaczęło się ściemniać, więc musiała się szybko uwinąć z nowym.
Gdy tylko usłyszała odpowiedź to wróciła pokemona do balki albo połamała pokeball. -Abra teleportuj nas do miasta. Zaśniemy w slamsach.- Tak też zrobiła. Usadowiła się wygodnie na swoim kratonie(od dawna mieszkała na ulicy, więc na pewno ma jakąś miejscówkę). -Abra tak jak zwykle. Najpierw ja śpię, a potem Ty.-Abra zawsze czuwał, gdy ona spała, gdyż ufała mu całkowicie. To był jej przyjaciel, któremu mogłaby powierzyć życie. Była gotowa na to, że nagle ją obudzi w nocy. Dlatego teraz nie miała kłopotu z zaśnięciem. W trakcie próby zapadnięcia w sen dużo myślała o Ekansie i o jego decyzji...

by Bilauta Sro 11 Wrz 2013 - 20:53

Pokemon najwidoczniej nie znał innego życia. Na pewno urodził się w niewoli i nie potrafi polować.
Mając wybór umrzeć z głodu, a iść z tobą pokemon wybrał to drugie, ale widać było, że nie darzy cię specjalnym szacunkiem. Z drugiej strony zaczęło cię zastanawiać, czy zawartość aktówki była przeznaczona właśnie dla Ciebie? Możliwe, że każdy członek tejże zabawy był w posiadaniu podobnych przedmiotów. Teraz wystarczy tylko dobrze się przyglądać. Może ktoś jeszcze będzie miał na ubraniu czy też rękawiczce literkę R.
W twoim ciepłym kartoniku ułożyłaś się wygodnie rozmyślając o wszystkim co się stało. Tej nocy śniłaś o władzy jaką zyskałaś na szczycie Zespołu R. Byłaś przywódcą i wszyscy padali ci do stóp. Ludzie byli w ciebie bezgranicznie wpatrzeni. Jedno słowo, a gotowi byli oddać swe życie dla twojej uciechy.
Następnego ranka pogoda widocznie się popsuła. Wczorajsze piękne słońce było już tylko wspomnieniem. Okropne grzmoty i zimny deszcz zdominowały całą okolicę. Patrząc tak na ten senny i zimny obraz zaburczało ci w brzuchu. No tak poszłaś spać bez kolacji. Niestety w taką pogodę na targu zamierało życie. Nie było opcji, żebyś coś tam teraz ukradła. Zbyt wielkie ryzyko.

by Suisen Czw 12 Wrz 2013 - 11:33

Sen Shizu podobał jej się i nie miała zamiaru się budzić. Mogła wprowadzić wszystkie swoje plany w życie, lecz nagle poczuła jak wszystko zalewa. Kap, kap, kap. Zawitał do niej jej najgorszy wróg. Kogoś z kim nie mogła się liczyć, a dręczył ją co pewien czas. To był jej ukochany wróg - deszcz. Nienawidziła deszczu, bo przez niego często głodowała, ale za razem lubiła... Z jednego powodu kiedyś czekała na deszcz, gdyż jak się płacze, to nikt tego nie widzi. Wiele razy robiła coś takiego w bidulu i dzięki temu bachory nie dostrzegały jej chwili słabości.
Wyjęła rękawicę i założyła na rękę. Jednak najpierw wywróciła ją na drugą stronę. Tylko jak ktoś się przyjrzy i naprawdę będzie chciał dojrzeć, to zobaczy, że widnieje na niej litera R. Nie mogła przecież wyjść na miasto z literą R na ręce od tak sobie. Głupia nie była, a raczej była jeszcze zbyt słaba, żeby można było paradować z Erką na wierzchu. Wzięła swoje rzeczy i po jeszcze jednym oglądnięciu aktówki wyrzuciła ją do najbliższego śmietnika. Nie chciała zbędnego balastu, który mógł jej tylko przeszkadzać. Miała to co niezbędne. Monetę, rękawiczkę i balkę.
-Abra musimy poszukać jakiegoś jedzenia w lesie, bo nic nie wskóramy na targu.-powiedziała do towarzysza po czym dodała-A teraz przynajmniej Ty nie moknij. Wracaj i odpocznij, bo czuwałeś całą noc!-dziewczyna wyszła i kierowała się do lasu na południe od Goldenrod City. To było jedno z niewielu miejsc, które mogło ją pożywić za darmo. Jeżeli znajdzie coś do jedzenia, to przejdzie do treningu Abry i będzie musiała sprawdzić do czego jest zdolny Ekans. Ale na razie to problemy poboczne. Teraz musi znaleźć jedzenie.
Był jeszcze jeden problem, który chodził po głowie dziewczyny. Postanowiła, że będzie musiała nauczyć się więcej na temat pokemonów! Dlatego biblioteka będzie musiała mieć otwarte drzwi przed młodą zielonowłosą.

by Bilauta Czw 12 Wrz 2013 - 20:15

Ostry deszcz brutalnie budził twoją zaspaną skórę do życia. Droga na polanę wydawała się katorgą, na całe szczęście byłaś szybka i już po chwili schowałaś się pod drzewem. Mimo, ze deszcz ciągle padał na ciebie spadały sporadyczne krople. Byłaś przemoczona i przemarznięta. Jednak wysiłek się opłacił. Na kilku krzaczkach dojrzewały smakowite jagody. Może to niewiele, ale na złagodzenie głodu wystarczy.
Deszcz powoli ustawał, jednak słońce ciągle kryło się za chmurami. Trawa była mokra i łatwo było się poślizgnąć. Mimo wszystko uznałaś że to dobry czas na trening. Wypuściłaś z kul Abre i Ekansa i dałaś im ich cześć jagód. Ekans niespecjalnie był zadowolony z "zieleniny", ale cóż poradzić. Nic innego nie było..
Po posiłku Abra spojrzał na ciebie jakby pytał "Kiedy zaczynamy?".

by Suisen Czw 12 Wrz 2013 - 20:42

Zimno... To jedyne co przychodziło na myśl Shizuku kiedy szukała darów natury. Żeby nie umrzeć z chłodu, młoda trenerka zaczęła podskakiwać i wykonywać kilka ruchów, które by rozgrzały ją od środka. Jeżeli będzie się odpowiednio ruszało to trudno zamarznąć. Po pochwyceniu kilku jagód zaspokoiła już trochę swój głód i była gotowa do lekcji ze swoimi stworkami.
Najpierw postanowiła, że wytłumaczy jak trenować ma abra, a potem sprawdzi w jakim stanie jest ekans. Podeszła najpierw do swojego przyjaciela i kucnęła przy nim. Popatrzyła się na niego i zaczęła mówić:
-Ruch, którego chcę Cię nauczyć to Konfuzja. Jesteś pokemonem psychicznym i musisz się nauczyć tego ruchu bo to podstawa. Za pomocą Twoich fal mózgowych musisz spowodować na mnie ból głowy. Od teraz masz zacząć to robić i próbować co chwilę. Musisz wysłać swoje fale, by zaburzyć moje. Brzmi prosto, ale tak nie jest. Najważniejsze jest to, żeby dobrze wyspać właśnie Twoje fale psychiczne! Do roboty! Rób to cały czas jak będę się zajmowała Ekansem, a ja będę Ci mówiła, czy coś się zmienia. Powodzenia przyjacielu! Mną się nie przejmuj, ból głowy dobrze mi czasem zrobi.-powiedziała z uśmiechem i wstała, po czym ruszyła do ekansa. Nie wiedziała jak mogla polepszyć z nim kontakt. Raczej to będzie ciężkie... Na początek jednak chciała poznać jego zdolności. -Nic o sobie nie wiemy Ekans. Ja nazywam się Shizuku i jestem złodziejką. Mam nadzieję, że nasza współpraca kiedyś nadejdzie, jak mi już zaufasz. Na razie nawet nie myślę, że masz do mnie zaufanie, bo widzę po Twojej postawie. Jednak mam nadzieję, że będziesz mi posłuszny i zobaczysz, że mi możesz zaufać. Na początek chciałabym się dowiedzieć co umiesz. Zademonstruj mi co potrafisz zaatakuj mnie każdym atakiem jaki umiesz. Nie martw się to, że jestem dziewczyną nie znaczy, że jest ze mnie miękka fryta. Czekam.-Shizuku napięła swoje mięśnie, by ból był mniejszy. Lubiła czuć na sobie jak pokemony robią się silniejsze. W końcu w trenowaniu pokemonów, trener też powinien brać udział i to bardzo ważny. Dlatego Snow wybrała taki rodzaj treningu. Drugi powód był taki, że słabo się znała na pokemonach i to był jej jedyny pomysł, ale to przemilczmy.

by Bilauta Sob 14 Wrz 2013 - 12:17

Z miny Abry nie mogłaś wywnioskować czy jest skupiony, czy myśli o niebieskich migdałach. Pozostawiłaś go samego, aby mógł się skupić i przeszłaś do Ekansa. Po przedstawieniu pokemonowi twoich oczekiwań, Ekans spojrzał na Ciebie ze zdziwieniem. Miał świadomość, że jeśli cię zatruje to możesz tego nie przeżyć. Może nie był to pokemon, który darzy ludzi specjalnymi względami, ale najwidoczniej nie chciał robić krzywdy nieuzbrojonej istocie. Co za ironia. Pokemon zespołu R ma sumienie.
Ekans podszedł do jakiegoś patyka i mocno owinął się wokół niego. Mimo stanowczemu oporu jaki stawiał po chwili pękł na trzy części. Tak węże są wyjątkowo silne - stwierdziłaś po tym pokazie. Pokemon z łatwością mógł złamać ci rękę. Jedynym atakiem użytym na tobie było Leer. Poczułaś jak twoja wola bronienia się spadła. Ostatnim co pokazał twój towarzysz był Poison Sting użyty na jakimś kamieniu.
Pokemona oceniłaś mniej więcej na jakiś Lv8.

Końcowy wynik wyglądał następująco

Ekans Lv. 8 (0% EXP)
Typ: Gra Suisen Młoda i zagubiona Poison

Ataki: Warp, Leer, Pioson Sting

W między czasie spojrzałaś na Abrę. Nic specjalnego nie czułaś, ale pokemon nie poruszył się ani o cm. Widocznie mocno się skupiał na swoim zadaniu. Można powiedzieć, że atak opanował w 2%. Dobrze znałaś pokemona, ale mimo wszystko i jego postanowiłaś ocenić.

Abra Lv. 6 (10% EXP) /te 110% zdobył podczas twoich złodziejskich poczynań/
Typ: Gra Suisen Młoda i zagubiona Psychic

Ataki: Teleport, Konfuzja (2%)

Deszcz powoli odpuszczał i ustępował miejsca błękitnemu niebu. Wszystko wyglądało tak jakby zaraz miało się wypogodzić, ale nie było to pewne. Ciężkie chmury leniwie przesuwały się po niebie i tylko miejscami dało się dostrzec leniwe promienie słońca.

by Suisen Sob 14 Wrz 2013 - 20:17

Dziewczyna uśmiechnęła się do Ekansa, oglądając jego poczynania. Nawet nie myślała, że tak dobrze jej pójdzie z nowym pokemonem. Uznała to za sukces, lecz potem spojrzała na Abrę.
Shizuku westchnęła i zatrzęsła głową, by woda deszczowa mogła zostać wytrzepana z włosów. Wreszcie deszcz ustępował, a Snow odgarnęła włosy z oczu i rozciągnęła się... Wzięła poke balla Ekansa i rzuciła w niego-Dobra robota Ekans, na razie wracaj.-Shizu podeszła do Abry i kucnęła przy nim-Co Ty kurna wyprawiasz? To ma być trening? Za trudno trochę popracować? Dawaj jeszcze raz teraz pełną mocą. Pamiętaj, że wytwarzasz fale alfa, które atakują fale, które wykorzystuje mózg Twojej ofiary, w tym przypadku mnie. Musisz je zaburzyć, przez co moje ciało odczyta to jak błąd i zada mi ból. To jest podstawy atak pokemonów psychicznych, więc na pewno się go nauczyć. Trochę ciężkiej pracy i samozaparcia i dasz radę. Pamiętaj, że liczę na Ciebie!-powiedziała to, po czym wstała i powiedziała-Jeszcze 2 próby i idziemy na wycieczkę. Zapowiada się ładny dzień po tym deszczu. A trochę odpoczynku dobrze nam zrobi.-Gdy Abra skończył swoje ćwiczenia, Shizu schowała go do balki, by odpoczął i zaczęła przechadzkę po lesie. Miała nadzieję trochę pooglądać naturę...

by Bilauta Nie 15 Wrz 2013 - 10:44

Dalszy trening nie przyniósł większego skutku. Abra miał problem ze skupieniem się. Coś go chyba martwiło tylko pytanie brzmi co...
Nie chciałaś dalej męczyć Abry, więc udaliście się na wycieczkę. Nie wiadomo czemu, ale Ekans sam wydostał się z kuli. To mogło być niebezpieczne pokazywanie wszystkim pokemon z wypalonym R. Mogłaś mieć przez to spore kłopoty, ale postanowiłaś dać mu tę chwilę radości i spokoju. W końcu nikogo w okolicy nie było.
Dzień był naprawdę cudowny. Po tym deszczowym poranku na niebo powróciło słońce. Było to najcieplejsze lato od lat, chociaż powoli zbliżała się jesień. Tak w tym okresie deszcze są bardzo częste.
Razem z Abrą położyłaś się na trawie i wspólnie obserwowaliście chmury. Co jakiś czas widziałaś jak jakiś Pidgey leciał sobie po niebie.
- No.. no kogóż ja widzę - usłyszałaś głos i natychmiast podniosłaś się z miejsca - Był to młody chłopak. Przyjrzałaś się dokładnie i zobaczyłaś, że na szyi ma chustę z literką R.
- Myślałaś, że nie zauważę Ekansa i twojej rękawiczki, aż tak głupi nie jestem.
Wyzywam cię! moneta vs moneta. Jeśli wygram oddajesz mi twoją monetę, jeśli przegram daję ci moją. Chyba znasz zasady. Jeśli stracisz ostatnią monetę przegrywasz. Nie możesz się starać o tę posadę.

by Sponsored content

Gra Suisen Młoda i zagubiona

Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona

Re: Gra Suisen Młoda i zagubiona